Trzy godziny marszu w ciszy i samotności po zastygłym w oczekiwaniu na zimę lesie.
"Po wielu latach, z twarzą przez zmarszczki zoraną,
Opowiem to, z westchnieniem i mglistym morałem:
Zdarzyło mi się niegdyś ujrzeć w lesie rano
Dwie drogi; pojechałem tą mniej uczęszczaną -
Reszta wzięła się z tego, że to ją wybrałem"
Robert Frost
Na skraju tego lasu wiosną karmiłam mrówki:)
Grusza z przyjaciółką:)
Duma leśników. Wszystko jest na sprzedaż :(
Takie piękne i zdrowe sosnowe metry ciągną się przez prawie kilometr.
Wszystko to dzieje się w lasach będących otuliną Roztoczańskiego Parku Narodowego.
Duma myśliwych:(
Wszystko, co przejdzie z obszaru Parku, jest na odstrzał.
Serce boli, jak patrzy się na taki rabunek, żyję już sporo lat, a takiej gospodarki leśnej jeszcze nie widziałam. Parę lat temu, kiedy zaczynali tak ciąć lasy, wzbudzało to jeszcze ogromny sprzeciw, teraz jakby ludzie przywykli. W niektórych miejscach tną do gołej ziemi, ale powierzchnia lasów nie zmienia się, przecież sadzą leśnicy w to miejsce rachityczne drzewka, ale kiedy one urosną? zobaczyłabyś na Pogórzu, jakie drzewa idą pod piłę, pomnikowe buki, jodły, dęby, a planowane utworzenie Turnickiego Parku utopiło się już dawno w nienasyconym molochu, jakim jest skarb państwa. I licho mnie bierze na te szczytne akcje w tv, chrońmy ziemię, walczmy o zieleń, czyste powietrze ... obłuda, jedna wielka obłuda! I ta myśliwska "elita", której wszystko wolno ... ech! długo by tak można ... za oknem piękne słońce, mroźny poranek jak marzenie, trzeba oczyścić umysł za złych myśli; pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńNapatrzyłam się i ja na takie leśne zbrodnie. Niszczone od lat stare lasy w Bieszczadach w okolicy Komańczy, Lutowisk, Czarnej. Tną też i w Parkach Narodowych. Istnieje ponoć jakaś luka prawna umożliwiająca ten proceder. Ludzkość na całym świecie ogarnęło chyba stare szaleństwo Islandczyków i mieszkańców Wysp Wielkanocnych, którzy wycięli na swoich wyspach wszystkie lasy. Sami odbieramy życie przyszłym pokoleniom.
UsuńWiersz piękny, wieść smutna. Grabież ludzka okrutna.
OdpowiedzUsuńPazerność ludzka nie ma granic:(
UsuńSmutki i smutki :* uściski posyłam. Pocieszenie odnajduję w Twoich obrazach.
OdpowiedzUsuńPotrzebujemy (jako ludzkość) nauczyć się w przyspieszonym tempie wielkiego szacunku do przyrody.
UsuńTak, robię w ramach szkolnego ćwiczenia okładkę do książki The Uninhabitable Earth
UsuńDavida Wallace-Wells, polecam :)
Dzięki:). Już sobie zamówiłam na urodziny.
Usuń