To i owo.

 Dopadło mnie nieplanowane malowanie pokoi, z czym wiąże się utrata dostępu do komputera (oddałam go osobie bardziej potrzebującej), ale uległam namowom syna i pędzel poszedł w ruch. Na szczęście nie ja nim machałam, ale dziecię:) Ja oddałam się całkowicie boleściom kręgosłupa. Dopiero od 4 dni jest na tyle lepiej, że mogę bardziej optymistycznie patrzeć na ten świat. Dopadła nas też nieplanowana wycinka drzew w starszym lesie. Sąsiad zażyczył sobie, aby żadna z gałęzi nie wystawała za miedzę. Praca była bardzo smutna i ciężko na sercu jest mi ciągle. Ludzka głupota nie ma granic i wcale mnie nie dziwi wszystko to, co dzieje się z klimatem i pogodą na naszej Ziemi.

I tak tylko pozwoliłam sobie na jeden niedaleki wyjazd z córką i chodzenie od ławeczki do ławeczki:)

 

Wieża widokowa w Woli Uhruskiej.

Starorzecze Bugu i kaczki dwie:)

Domowe widoki:)

 Nastał czas cynii.

Ostatni maczek, ale za to jaki piękny.

Pierwsze malwy.

Dzikość.

 

Kosmosy mają coś takiego w sobie, że człowiekowi na ich widok lżej na duszy:)

 Moja omyłka przy siewie. Za karę mam nadmiar.:)

Całkiem dobry rok na pomidory.

Tych maleństw wysiedzonych przez bardzo agresywną kwokę jest pięć. Wszystkie są bardzo urocze i mam nadzieję, że charakteru po mamusi nie odziedziczą:)

Lędźwian już wyrwałam i muszę znaleźć sposób na jego młockę, bo łuskać to ja go nie będę.

Przeszłość.

Z lewej mięśniak z kwiatkiem:):)