Panie: już czas.

Panie: już czas. Tak długo lato trwało.

Rzuć na zegary słoneczne twój cień

i rozpuść wiatry na niwę dojrzałą

Każ się napełnić ostatnim owocom;

niech je dwa jeszcze ciepłe dni opłyną

znaglaj je do spełnienia i wpędź z mocą

ostatnią słodycz w ciężkie wino.

Kto teraz nie ma domu, nigdy mieć nie będzie.

Kto teraz sam jest, długo pozostanie sam

i będzie czuwał, czytał, długie listy będzie
pisał i niespokojnie tu i tam

błądził w alejach, gdy wiatr liście pędzi.

Rainer Maria Rilke