Przesilenie.

     

" Znów jak co roku zaczyna ubywać dnia

To jakby cofało się morze jasności

     dostępna zmysłom lekcja przemijania

              ta sama wciąż zapowiedź nieuniknionego 

         Świeża szata zieleni opadnie z dumnych

                                                     drzew

      spod gęstych łąk się odsłoni zmęczone

                                              ciało ziemi

  przystaną w pielgrzymce po zboczu

                                     wierzby pątnicze

                                                       woda przygaśnie

Takie jest nasze coroczne memento

                                                  czerwcowe

nim jeszcze wargi sparzy letni skwar

i nim pod niebem śpiewający ptak

znieruchomieje nagle i ucichnie

Ach jakże upokorzeni jesteśmy
u szczytu wyniesienia

i jak bolesna dla nas to przestroga

i jakże płonna"

                 Julia Hartwig